پژوهش حاضر به منظور هنجاریابی آزمون هوش ویلیامز برای کودکان با نارسایی بینایی صورت گرفته است. این آزمون صد پرسش کلامی و غیرکلامی است و در مقایسه با آزمون های هوشی دیگر که به منظور سنجش هوش افراد نابینا و نیمه بینا به کار گرفته می شوند، سازه هوش را به گونه ای دقیق تر می سنجد. این پژوهش در زمره تحقیقات توصیفی – تحولی است که برای نخستین بار در ایران انجام می پذیرد. در این پژوهش 134 دانش آموز نابینا و نیمه بینا 11.5-14.5 ساله که در سال تحصیلی 79-1378 در مدارس راهنمایی عادی و استثنایی شهر تهران شاغل به تحصیل بودند، به طور انفرادی مورد آزمون قرار گرفتند. ضریب اعتبار آزمون با روش دونیمه کردن و با استفاده از فرمول اسپیرمن براون در دو گروه سنی بین 0.64 تا 0.87 به دست آمد. هم چنین رابطه بهره هوشی، با آخرین معدل پیشرفت تحصیلی به عنوان معیاری برای روایی آزمون مورد بررسی قرارگرفت. ضریب همبستگی بین بهره هوشی و آخرین معدل پیشرفت تحصیلی آزمودنی ها 0.73 به دست آمد که در سطح P<0.01 معنادار است.

مطالعه و بررسی سبک های یادگیری مبتنی بر خلق و خو، به عنوان یکی از منابع مهم تغییرپذیری و پیش بینی عملکرد تحصیلی و تبیین رفتارهای فردی در محیط تحصیلی دارای اهمیت است. همچنین، تحقیق در مورد این سبک ها، برای افراد با نیازهای ویژه سودمند خواهد بود. مسوولان با شناخت و آگاهی از سبک های یادگیری مبتنی بر خلق و خو و تاثیرگذاری آن بر رفتار و فعالیت های تحصیلی، به ضرورت اقدامات پشتیبانی کننده لازم در این زمینه واقف می شوند و با ایجاد امکانات مناسب با سبک یادگیری هر شخص، زمینه را برای پیشرفت افراد مهیا می سازند. در این راستا پژوهش حاضر با استفاده از نظریه اوکلند، گلاتینگ و هورتن (1996)، به بررسی و مقایسه سبک های یادگیری مبتنی بر خلق و خوی دانش آموزان دارای نارسایی بینایی با دانش آموزان بدون نارسایی بینایی پرداخته است. برای این منظور 89 دانش آموز پسر و دختر دارای نارسایی بینایی و 107 دانش آموز پسر و دختر بدون نارسایی بینایی در مقطع متوسطه انتخاب شدند که پرسشنامه سبک های دانش آموز (SSQ) را تکمیل نمودند. یافته ها نشان داد که دانش آموزان دارای نارسایی بینایی به سمت سبک های برونگرایی، کاربردی، تاملی و سازمان داده شده و دانش آموزان بدون نارسایی بینایی به سمت سبک های درونگرایی، شهودی، احساسی و انعطاف پذیر گرایش دارند. ریشه این تفاوت ها را باید در اختلاف وضعیت فیزیکی در هر دو گروه، نظام آموزشی و تربیتی و فرهنگ جستجو کرد.

هدف: تعیین تاثیر درمان نوریت عصب بینایی بر میزان کاهش حساسیت کنتراست، دید رنگ، دید عمیق و میدان بینایی در مبتلایان به نوریت عصب بینایی مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا در سالهای 80-1379. روش پژوهش: پژوهش به روش مقایسه قبل و بعد، برروی 30 بیمار (31 چشم) انجام شد. قبل از شروع درمان، بررسی حدت بینایی با تابلوی اسنلن، حساسیت کنتراست به روش Cambridge low contrast grating و بررسی میدان بینایی با پریمتری گلدمن در همه بیماران و سنجش میدان بینایی به روش خودکار در تعدادی از آنها، بررسی دید رنگ با استفاده از صفحات Ishihara و نیز آزمون Titmus جهت بررسی دید عمق انجام شد. سپس بیماران در بخش بستری دید رنگ با استفاده از صفحات Ishihara و نیز آزمون Titmus جهت بررسی دید عمق انجام شد. سپس بیماران در بخش بستری شدند و تحت درمان براساس برنامه ONTT قرار گرفتند. یک هفته پس از پایان درمان نیز بررسیهای مذکور تکرار و نتایج با آزمون آماری t با هم مقایسه شدند.یافته ها: سی بیمار مورد بررسی شامل 7.56 درصد زن و 3.43درصد مرد، در سنین 9.8±31.3 سال بودند. حداقل زمان مراجعه بیمار پس از شروع علایم، یک روز و به طور متوسط 3.5 روز بود. همه بیماران با علامت کاهش دید مراجعه نمودند. میانگین دید در چشم مبتلا 3.10 و در چشم سالم 8.10 بود. در مرحله پیش از درمان، میانگین حساسیت کنتراست در چشم های سالم، 260 سیکل بر درجه و در چشم های مبتلا، 50 سیکل بر درجه و میانگین stereoacuity، 310 ثانیه قوسی بود. در میدان بینایی، 65.2 درصد دارای اسکوتوم مرکزی، 8.7 درصد دارای اسکوتوم پاراسنترال و 8.7 درصد دارای اسکوتوم تمپورال بودند و اسکوتوم تحتانی، contstriction نازال و بزرگی نقطه کور، هرکدام یک مورد دیده شد. در بررسی دید رنگ، 18 نفرر (60 درصد) اختلال دوتان ضعیف را نشان دادند. پس از درمان، حدت بینایی به 4.10±7.10، حساسیت کنتراست به 114±209 سیکل بر درجه و steroacuity به 60 ثانیه قوسی رسید و منحنی پراکنش نقطه کور نیز به حد طبیعی نزدیکتر شد(P<0.01) .نتیجه گیری: در نوریت عصب بینایی، علاوه بر کاهش حدت بینایی که یافته تأیید شده ای است؛ کارکردهای دیگر دستگاه بینایی مثل حساسیت کنتراست، دید رنگ، میدان بینایی و دید عمیق نیز دچار اختلال میشوند. پس از درمان، این عملکردها تا حدی به اندازه طبیعی نزدیکتر میشوند. البته با توجه به میزان بالای بهبود خود به خود در نوریت عصب بینایی، ارزیابی اثر درمان نیاز به بررسی تجربی کامل خواهد داشت. به علاوه، حتی در صورت بهبود حدت بینایی، درجاتی از این اختلالات باقی خواهند ماند و بیمار از لحاظ بینایی علامت دار خواهد بود.

سابقه و هدف: در دنیای پیشرفته امروز، علومی چون علوم بینایی، بینایی شناسی (اپتومتری) و رشته فوق تخصصی چشم پزشکی احتمالا قدمت دیرینه ای دارند و از همان زمان های بسیار قدیم خطاهای انکساری چشم از جمله نزدیک بینی و کندی بصر و بعضی از بیماری ها شناخته شده بودند و درمان هایی هم نیزصورت می گرفت. چه شرایطی فراهم آمد و این مهارت ها کسب گردید. خصوصا با در نظر گرفتن این سوال که نقش طب سنتی در شکل گیری این موفقیت ها و فرایند این علوم چگونه بوده است؟ و این سیر تطوری که از کندی بصر آغاز و با بیماری های چشمی تا این مرحله از تکامل خود پیش آمده، در کدامین مقطع زمانی از تاریخ به ذره بین دست یافته است تا نمود علمی یافته و به جهانیان معرفی و امکان ارائه چنین مقالاتی نیز فراهم آید. مواد و روش ها: این پژوهش به روش مروری با مطالعه کتاب هایی چون بخش چشم پزشکی الحاوی، نورالعیون، الاغرض الطبیعه، تاریخ مصور پزشکی جهان، تجربیات تحقیقاتی اینجانب و دیگر محققانی که نتایج تحقیقات آن ها به منصه ظهور رسیده به همراه منبع مختلف مورد مطالعه قرار گرفته است. در ضمن بررسی سیر تکاملی عینک و عدسی و ملاقات با رایزن فرهنگی سفارتخانه هایی چون (ایتالیا، آلمان، انگلستان، فرانسه، چین، کره، ژاپن) و شناخت واژه هایی در ارتباط با عینک، ذره بین و چشم در ادبیات این کشورها که تحت تاثیر طب سنتی بوده و دستیابی به سوابق علمی واژه هایی چون قرنیه، مردمک، عنبیه، عدسی، عینک، نزول آب در زبان هایی که مورد بررسی قرار گرفته تا جستحوی آن ها در متون قرون گذشته ممکن گردد.نتیجه گیری: به نظر می رسد که در دوره های مختلف تاریخی از هزاره چهارم و سوم قبل از میلاد تا اوایل هزاره سوم بعد از میلاد، برابر با نیاز انسان در ارتباط با رفع خطاهای انکساری، کندی بصر، احول، تخلیه چشم، ادواتی مختلف همچون عینک، ذره بین، چشم مصنوعی و گیاهان مورد استفاده قرار گرفته، در ضمن واژه هایی چون ,iris ,lens ,retina ,cataract ,cornea, مبنای طب سنتی داشته و با توجه به اهمیت موضوع و گستردگی آن تحقیقات بیشتر توصیه می شود. انتخاب واژه ها، شناخت داروها، تجویز عینک از هزاره چهارم و سوم قبل از میلاد، نشان از این مهم دارد، در هر مقطع زمانی که بشر در ارتباط با سلامتی خود با مشکلاتی مواجه گردیده، موفق عمل نموده و بینایی شناسی (اپتومتری) و چشم پزشکی در مقطعی از تاریخ با طب سنتی و در گذر از اواسط هزاره دوم با طب نوین به توانایی های ارزشمندی دست یافته، در هر صورت شواهد حکایت از این دارد عملا برای رشد و گستردگی طب سنتی از اواسط هزاره دوم بعد از میلاد اقدام علمی و پژوهشی ارزنده ای برای این علم آغازین صورت نگرفته است.

مقدمه و هدف مطابق با "فرضیه ی حرکت"، مسئله ی مهم در رشد و تعدیل مولفه های ادراک بینایی، حرکات فعالانه و یا غیر فعالانه فرد نیست، بلکه توجه فرد به اشیاء و محرک های مهم در اطراف خود است. بر این اساس هدف از پژوهش حاضر، بررسی "فرضیه حرکت" در ارتباط با مولفه های ادراک بینایی وابسته به حرکت در کودکان دارای تنبلی چشم بود. مواد و روش ها روش تحقیق در این پژوهش نیمه تجربی و در آن از طرح پیش آزمون-پس آزمون استفاده شده است. نمونه های این پژوهش شامل 30 نفر از کودکان 5 تا 8 سال دارای تنبلی چشم بودند که به صورت تصادفی از میان تمام کودکان مبتلا به تنبلی چشم شهرستان سبزوار در سال 1394 انتخاب شدند. سپس آزمودنی ها بر اساس پیش آزمون ها، به صورت تصادفی در سه گروه مختلف قرار گرفتند. گروه آزمایشی یک (تمرینات بینایی) و گروه آزمایشی دو (تمرینات بینایی – حرکتی) تمرینات خود را به مدت 4 هفته، 3 جلسه در هفته و به مدت 30 دقیقه در هر روز انجام دادند. گروه کنترل نیز در این مدت به فعالیت های رومزه خود مشغول بود. در پایان نیز کلیه آزمودنی ها در پس آزمون شرکت کردند. نتایج نتایج آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی LSD نشان داد که بین گروه های آزمایشی و کنترل در مولفه های ادراک عمق، تیزبینی پویا و تعقیب بینایی تفاوت معنی دار آماری وجود دارد، ولیکن تفاوتی بین گروه های آزمایشی یافت نشد. نتیجه گیری به طورکلی با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت که تمرینات بینایی از قبل طراحی شده (فعالانه، غیر فعالانه) موجب بهبود مولفه های ادراک عمق، تیزبینی پویا و تعقیب بینایی می گردد.

زمینه و هدف: نوریت بینایی حاد با التهاب عصب بینایی در تعداد قابل توجهی از موارد و به خصوص در زنان جوان، علامتی از مولتیپل اسکلروزیس و شروعی برای آن خواهد بود. پتانسیل برانگیخته بینایی(Visual Evoked Potential) VEP روشی غیر تهاجمی برای ارزیابی انتقال امواج عصبی از عصب بینایی است. هدف این برسی پیگیری بیماران با نوریت اپتیک حاد و تغییراتVEP با گذشت زمان است.روش کار: VEP در 30 بیمار با تشخیص نوریت بینایی حاد شامل 25 زن (83.3%) و پنج مرد (16.7%) با میانگین سنی 9±28.77 سال بررسی شد. برای کلیه بیماران معاینات بالینی و (Magnetic Resonance Imaging) MRI مغزی انجام گرفت. بررسی ها در پایان ماه اول و ششم تکرار شدند. یافته های حاصل به کمک برنامه نرم افزار آماری SPSS نسخه 11 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: معاینات بالینی در 12 بیمار (40%) یک اختلال دیگر نورولوژیک را نشان داد. در 19 مورد (63.3%) MRI مغزی غیرطبیعی بود. میانگین تاخیر ظهور موج موسوم به p100 در کلیه موارد غیر طبیعی بود و تنها در هفت بیمار پس از شش ماه VEP به محدوده طبیعی رسید. برای 15بیمار (50%) تشخیص قطعی و در چهار بیمار (13%) تشخیص محتمل مولتیپل اسکلروز مطرح شد. دامنه موج p100 ارزش پیش آگهی دهنده برای بهبودی ضایعه عصب نداشت.نتیجه گیری: ارزش پتانسیل برانگیخته بینایی در تشخیص ضایعات عصب اپتیک تایید می شود. بررسی حاضر نشان می دهد که حساسیت آن در حدود 80% است. لازم است که از مقایسه دو چشم برای تشخیص اختلال استفاده شود. برسی دقیق بیماران و درخواست MRI مغزی در اولین مراجعه و پیگیری های بعدی جهت تشخیص زود هنگام مولتیپل اسکلروز توصیه می شود.